Gemeentelijke rol

Gemeentelijke rol
De gemeentelijke rol voor de Algemene Begraafplaats is bij wet geregeld. Immers dienen gemeenten zich te houden aan de geldende wetgeving. De wetgeving ten aanzien van begraven is al heel oud en is ingegaan in 1869. Het betrof de wet (van 10 april 1869) gepubliceerd in Staatsblad 65 tot vaststelling van bepalingen omtrent het begraven van lijken, de begraafplaatsen en de begrafenisrechten. Vanwege de lange naam werd deze wet kortweg Begrafeniswet genoemd.
Sinds 1955, is het de wet op de lijkbezorging geworden omdat ook het cremeren hierin bij wet werd geregeld. In 1991 is deze wet gemoderniseerd. T.a.v. begraafplaatsen betekent de wetgeving in het kort dat minimaal zorgvuldig geregistreerd dient te worden wie waar is begraven.

Daarnaast heeft de gemeente Nunspeet in 1988 een verordening op het beheer en het gebruik van de gemeentelijke begraafplaatsen vastgesteld. Met het inwerking treden van deze verordening zijn de grafrechten beperkt tot 30 jaar. Ook is geregeld in de verordening hoe het beheer van de begraafplaats wordt vormgegeven. Hierbij is ook vastgelegd hoe om te gaan met graven die in verval raken.

Informatiebeheer
Vanaf 1888 bestonden de grafregisters uit boeken welke hoofdzakelijk per klasse werden bijgehouden. De overledenen werden handmatig bijgeschreven in het grafregister met de datum van begraven en eventueel enige aanvullende informatie. Op deze wijze werd ook geregistreerd als een graf later werd aangekocht en of er vergunning was verleend voor het plaatsen van een grafmonument. Dit systeem is voor de graven die geregistreerd staan in de grafregisters tot op heden in gebruik gebleven. 

Tekst grafregister “eigen graf (betaald 2x f 15,-) verg gr steen 9 Mei 53”.

Tekst grafregister “Grafrechten aangekocht per 20 sept. 2009”.

Na de oorlog is het gebruik van de grafregisters beëindigd. Voortaan werd deze informatie bijgehouden in een kaartenbak. Tot op heden is dit systeem in gebruik gebleven.

Zowel de grafregisters als de kaartenbak lenen zich niet voor openstelling voor publiek. Hoewel de grafregisters via het streekarchivariaat toegankelijk zijn, zijn de boeken hier eigenlijk te kostbaar voor. De kaartenbak wordt nog actief gebruikt binnen de betrokken afdeling waardoor deze niet toegankelijk is voor publiek. Informatie dient per individueel geval opgevraagd te worden.

Tekeningen
Van de fase I zijn geen tekeningen beschikbaar.

Van de fases II en III zijn wel tekeningen aanwezig, echter deze zijn zeer slecht leesbaar en hierdoor niet geschikt voor publicatie.

In fase IV wordt nog altijd gewerkt met de werktekeningen die gemaakt zijn tijdens het ontwerp van architect Hans Warnau in 1951. In de loop der jaren zijn wijzigingen opgetreden in de ligging van graven en de ingetekende aantallen. Hierdoor wijken de tekeningen af van de gerealiseerde werkelijkheid. Dit maakt de tekeningen minder geschikt voor publicatie, er wordt immers verouderde informatie verstrekt.

Isolatie grafinformatie
Binnen het gemeentelijke apparaat worden diensten meer en meer gedigitaliseerd. Dit is ook van toepassing op de dienstverlening. De informatievoorziening rond de begraafplaatsen in het algemeen en de grafinformatie per specifiek graf in het bijzonder blijven hierbij achter. De informatievoorziening van de begraafplaatsen kan geïsoleerd te raken ten opzichte van de informatie van de burgerlijke stand van geboorte en overlijden.
Dit terwijl het naast de persoonlijke informatie van de overledene ook belangrijke informatie betreft t.a.v. de status van het graf. Zo is informatie over huur- en koopgraven matig inzichtelijk.
Ook zijn deze informatiestromen niet digitaal beschikbaar voor andere interne en externe belanghebbenden.

Handhaving kwaliteit grafmonumenten
De verordening op het beheer en het gebruik van de gemeentelijke begraafplaatsen biedt de mogelijkheid in overleg te treden met familie om de kwaliteit van de aanwezige grafmonumenten op een redelijk niveau te behouden. Hiervan wordt tot op heden geen gebruik gemaakt.
Dit is jammer omdat er op basis van de gewenste kwaliteit wel monumenten of delen van monumenten worden verwijderd. Naast ongewenst is deze handelswijze ook in strijd met de beheers verordening begraafplaatsen gemeente Nunspeet.

Artikel 25 van de beheers verordening begraafplaatsen gemeente Nunspeet.

De in artikel 25 lid 4 genoemde mededelingen op het mededelingenbord op de begraafplaats en verwijzingen bij het graf hebben we in de afgelopen jaren nooit aangetroffen. Dit terwijl alle aanwezige graven in de loop van het onderzoek minimaal  1 maal, maar in diverse gevallen zelfs een aantal malen bezocht zijn.

Financiële aspecten
Last but not least willen we het financiële aspect binnen de gemeentelijke rol benadrukken. Vanaf het begin van het begraven op de Algemene Begraafplaats te Elspeet heeft gemeente Nunspeet (en haar rechtsvoorganger gemeente Ermelo) hiervoor immers kosten in rekening gebracht.
Als tegenprestatie is de gemeente Nunspeet tot het jaar 1988 hiervoor een overeenkomst aangegaan voor onbepaalde tijd met de rechthebbenden van de graven.
Ook nu worden voor de grafrechten kosten in rekening gebracht. Hoewel de grafrechten in 1988 beperkt zijn tot 30 jaar heeft dit destijds niet geleid tot een enorme verlaging van de tarieven.

Landelijk zijn er diverse partijen die onderzoek uitvoeren naar de hoogte van grafkosten per gemeente. Zo is er een onderzoek van Monuta en je kan ook zelf onderzoek te doen.

 Grafkosten

Dergelijke onderzoeken laten zich moeilijk vergelijken. Dit omdat de uitgangspunten verschillend kunnen zijn. Wel ontstaat uit dergelijke onderzoeken een beeld van de grafkosten binnen gemeente Nunspeet. Deze zijn hoger dan het landelijk gemiddelde.

Deze hogere kosten laten zich niet verklaren vanuit de kosten voor grond en arbeid. Nunspeet betreft immers een landelijke gemeente waar dergelijke kosten niet bovengemiddeld hoog zijn.
Wel streeft de gemeente Nunspeet naar parkachtig aangelegde begraafplaatsen, maar ook dit is niet afwijkend t.o.v. de landelijke lijn. Op het gebied van automatisering en digitalisering is een achterstand ontstaan. Op basis van voorliggende argumenten lijkt het mogelijk dat er een financiële reserve voor het beheer van de begraafplaatsen is opgebouwd.