29 april 1944……….42-3513………Hoe het begon en afliep.
“Hoe zou het afgelopen zijn met de vliegeniers van dat vliegtuig?”
Dit was wat dhr. P. Vermeer uit Harderwijk zich al vaak afgevraagd had. Het had voor hem een goede reden, want hij was als toenmalige 16 jarige jongen deze dag in de bossen bezig met hout halen. Het was de hele dag al zeer onrustig in de lucht, een komen en gaan van jagers en meerdere malen moest er geschuild worden voor een nieuwe kogelregen. In de verte viel er een vliegtuig neer en plotseling stond er een “piloot” voor zijn neus die hem in het Engels iets vroeg. Hiervan verstond hij alleen “IJsselmeer”. Na de goede kant op gewezen te hebben verdween de piloot de andere kant op want kennelijk dacht hij: ik moet niet het noorden, maar naar het zuiden. Daarna heeft dhr Vermeer niets meer gezien en gehoord van hem en andere bemanningsleden.
Met dat gegeven is ondergetekende in april 2012 aan de slag gegaan om te achterhalen wat er die dag precies gebeurd is. Na onderzoek via ooggetuigen, internet Nederland, Amerika, Frankrijk en Zwitserland en de welwillende medewerking van andere onderzoekers is nu het volgende bekend geworden.
Op 29 april 1944 steeg de Amerikaanse bommenwerper B-17G, ook wel genoemd een “Vliegend Fort”, op vanaf het vliegveld Podington (AAF Station 109) in Engeland voor een dagvlucht naar Duitsland. Het weer was rustig en bewolkt.
Het serial nummer van het vliegtuig van de 92nd. Bomb Group (H), 326th. Bomb Squadron en Squadron code JW-T was 42-3513.
De bemanning bestond uit 10 Amerikanen met als Pilot 2nd. Lt. Russell M. Munson.
Hieronder een afbeelding van het MACR 4260 (Missing Aircraft Rapport).
Foto: de bemanning tijdens hun opleiding in Amerika. Het vliegtuig waar voor ze poseren is niet de kist waarmee ze neergestort zijn, dit was nl. hun trainingsvliegtuig.
Het doel deze dag was een bombardementsvlucht naar Berlijn.Daarna probeerde men zo snel mogelijk weer terug te komen in Engeland, maar boven Duitsland of Nederland ging het fout! Het vliegtuig werd zeer waarschijnlijk aangeschoten. Om 14.40 uur stortte het neer op de Veluwe, maar waar en wie zaten erin en hoe hebben ze het eraf gebracht? Er werd gezegd dat het vliegtuig neergekomen zou zijn bij Millingen in de Rijn. Na onderzoek van vertaalde Duitse rapporten blijkt echter dat het in de buurt van Nieuw-Milligen moet zijn.
Hieronder de originele Duitse rapporten waaruit blijkt dat het ergens bij Nieuw-Milligen moet zijn. Hieruit valt ook op te maken dat de bemanning op verschillende plaatsen gevangen genomen is en dat er een paar gewond waren. Uit het feit dat er een KU-nummer op staat blijkt het dat het Duitse rapporten zijn. Zoals je ziet werden deze rapporten ook behoorlijk “grundlich” opgezet.
Na bestudering van deze rapporten blijkt dat alle bemanningsleden uiteindelijk terecht gekomen zijn in gevangenkampen in Duitsland. Uit de NARA-rapporten blijkt weer dat alle bemanningsleden uiteindelijk gezond en wel na de oorlog in Amerika teruggekeerd zijn. Zie NARA-rapport (Amerikaanse Archieven) van de piloot Russell M. Munson. Zo zijn van alle tien bemanningsleden de rapporten bekend.
Maar nu de hamvraag: waar kwam het vliegtuig neer?
Dit was moeilijk te achterhalen totdat in we in deceember 2012 een oproep plaatsten in een aantal regionale bladen op de Noord-Veluwe.
De eerste reactie was raak! Ene mevr. van Hierden vertelde mij dat haar schoonvader wel eens verteld had dat er bij hun achter op het bouwland op 29 april 1944 een groot vliegtuig neergestort was. Zij zou even naar haar schoonvader lopen en vragen of hij wilde bellen en na plm. 10 min. kwam het verlossende telefoontje…..het is waar.
Snel een afspraak gemaakt voor s’middags 24 december en dhr. G. van Hierden bezocht.
Hij vertelde mij dat hij als 9 jarige jongen een enorme knal hoorde en toen bleek dat er een groot vliegtuig in het bouwland achter de boerderij neergestort was. Hij had een zeer diepe krater geslagen en brandde als een fakkel. Van zijn vader moest hij uit de buurt blijven in verband met ontploffende munitie.
Al snel kwamen de Duitsers ter plekke en werd het terrein bewaakt want in de ruime omgeving lagen de brokstukken. In de schuur werden verschillende (persoonlijke) zaken opgeslagen en bewaakt. Overdag werd er geruimd en alles op karren, die onder de bomen stonden, gelegd. Men was natuurlijk als de dood voor de geallieerde jagers. s’Nachts werd de buit vervoerd naar het zgn. “Zerlege Betrieb” in Utrecht, alwaar de vliegtuigwrakken heen gingen voor het opnieuw gebruik van materiaal en vooral het aluminium.
Na het ruimen bleef er een groot gat over wat weer gevuld werd met aarde en toen bleek dat er de eerstvolgende 20 jaar niets groeide op deze plek, het was dus echt verschroeide aarde! Ook gelijk een bezoekje gebracht aan de exacte plek. Hiervan is niets meer terug te vinden, s’zomers grazen er nu koeien. Zie onderstaande foto van dhr. G. van Hierden op de crashplek.
foto: Dhr. G. van Hierden op de crashplek
In de loop der tijd is er tijdens het ploegen nog een stuk aluminium van het vliegtuig tevoorschijn gekomen als tastbare bewijs, waarvoor nogmaals dank aan de fam. van Hierden
Resten
Dus kunnen we stellen dat de vraag van dhr. P. Vermeer na plm. 9 maanden intensief onderzoek opgelost is, dus CRASHPLEK bekend!
Bron: Wout Jansen
PS. Als U nog enige aanvullende gegevens hebt over dit opgeloste mysterie of andere vliegtuigcrashes in en om Elspeet of elders dan houd ik me aanbevolen. Ook (vooral) foto’s en of verslagen uit de tijd van 1940-45 zijn van hartelijk welkom, zij worden dan weer gebruikt voor nader onderzoek.
Bij voorbaat dank. Mijn mailadres is: wjansen3@xmsnet.nl